خبر شوکه کننده از فوت بازیگر معروف

خانم نیوتن جان که به عنوان یک خواننده سبک کانتری به موفقیت تجاری قابل توجهی دست پیدا کرده بود، پس از نقش‌آفرینی در فیلم گریس و بازی در نقش یک دختر دبیرستانی به نام سندی به شهرت جهانی رسید.

او بعد از ابتلا به سرطان پستان در سال ۱۹۹۲ به یکی از فعالان ممتاز تحقیقات سرطان بدل شد و بنیاد خیریه اولیویا نیوتن جان را بنا نهاد که میلیون‌ها دلار برای کمک به تحقیقات جمع‌آوری کرد.

در بیانیه همسر او آمده است که «اولیویا طی بیش از ۳۰ سال با به اشتراک گذاشتن تجارت خود در زمینه سرطان پستان نماد چیرگی بر مشکلات و امید بود.»

ملکه الیزابت دو سال پیش برای قدردانی از فعالیت‌‌های بشردوستانه اولیویا نیوتن جان به او عنوان تشریفاتی دیم را اعطا کرد.

اولیویا نیوتن جان در سال ۱۹۷۸ به همراه جان تراولتا در فیلم گریس درخشید. جان استرلینگ، همسر اولیویا نیوتن جان با انتشار بیانیه‌ای در شبکه‌های اجتماعی خبر درگذشت او را اعلام کرد. به گفته همسرش او در مزرعه‌اش در جنوب کالیفرنیا روز دوشنبه در آرامش درگذشت.

جان تراولتا، بازیگر سرشناس هالیوود که نقش مقابل اولیویا نیوتن جان را در فیلم گریس برعهده داشت، با اظهار تأسف عمیق از این خبر، از او تجلیل کرد.

اولیویا نیوتن جان در سال ۱۹۹۲ هنگامی که درحال آماده‌سازی یک تور کنسرت بود، پدرش را ازدست داد و در ۴۳ سالگی به سرطان سینه مبتلا شد.

هنرپیشه سرشناس درگذشت | درگذشت ستاره سینما بر اثر سرطان2

او در ۳۰ سال گذشته، با تجربه شخصی‌اش از این بیماری، بنیاد خیریه اولیویا نیوتن جان را تأسیس کرد، و کمک به پژوهش در زمینه سرطان، به‌ویژه تاثیر داروهای گیاهی بر سرطان را ادامه داد.

اولیویا نیوتن جان در ۲۶ سپتامبر ۱۹۴۸ در کمبریج انگلستان به دنیا آمد. پدرش در جریان جنگ جهانی دوم جاسوس بریتانیا بود. مادر اولیویا دختر ماکس بورن، برنده آلمانی جایزه نوبل بود که با به قدرت رسیدن نازی‌ها در سال ۱۹۳۳، همراه خانواده‌اش فرار کرده بود. خانواده اولیویا در سال ۱۹۵۴ به استرالیا نقل مکان کردند و او در استرالیا بزرگ شد.

الیویا نیوتن جان، خواننده و بازیگر بریتانیایی – استرالیایی که به خاطر نقش آفرینی در فیلم کلاسیک «گریس» در سال ۱۹۷۸ در کنار جان تراولتا، شهرت جهانی پیدا کرد، برای بار سوم به سرطان مبتلا شده است.

 خانم نیوتن جان ۷۰ ساله که به سرطان پستان «استیج ۴ » مبتلا است، در یک مصاحبه در برنامه تلویزیونی «سیکستی مینتس» (۶۰ دقیقه) استرالیا گفت نمی خواهد بداند که تا چه مدت زنده خواهد ماند.

او توضیح داد: «اگر یک نفر به شما بگوید که شش ماه زنده خواهید ماند، احتمال این که همین مدت زنده باشید زیاد است چون به آن باور دارید (چون به شما تلقین شده است). در نتیجه برای من، از نظر روانی بخواهیم در نظر بگیریم، بهتر است که چیزی ندانم.»

البته خانم نیوتن جان در این موضوع تنها نیست. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ که در مجله پزشکی آنکولوژی بالینی (Journal of Clinical Oncology) منتشر شد، تنها ۵ درصد از بیماران «درک دقیق» از مدت زمانی که زنده خواهند ماند، داشتند و ۳۸ درصد از بیماران حتی به یاد نداشتند که پزشک آنها چه مدت زمانی را برای آنها تخمین زده است.

برخی از پزشکان و پژوهشگران معتقدند که دانستن این که چه مدت یک بیمار زنده خواهد ماند، گاهی منجر می شود که بیمار و یا خانواده او به امید بهبود دست به درمان های دردناک و گران قیمت بزنند، در حالیکه در حقیقت امیدی برای درمان و زنده ماندن بیمار نیست. خیلی از بیماران در این مرحله سرطان - به خصوص سالمندان - ترجیح می دهند روزهای آخر عمر خود را در آسایشگاه و یا خانه با اقوام و نزدیکان خود بگذراند