آمار وحشتناک از مبتلایان به ایدز در ایزان
معاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز میگوید: بیش از ۱۰۰ مرکز مشاوره بیماریهای رفتاری در کشور فعالیت دارند. اما از ۲۳ هزار نفری که به ایدز مبتلا هستند، تنها هزار و ۶۰۰ نفر از آنها به این مراکز مشاوره مراجعه میکنند و خدمات درمانی میگیرند.
از میان ۲۳ هزار نفری که در ایران به HIV مبتلا هستند، تنها هزار و ۶۰۰ نفر از مراکز مشاوره، خدمات درمانی میگیرند. این در حالی است که معاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز میگوید رفتارهای پرخطر در جامعه زیاد شده است.
سالهاست که پژوهشگران به دنبال راه درمان قطعی بیماری ایدز هستند. با وجود این، تاکنون به صورت قطعی، راه درمانی برای آن پیدا نکردهاند. البته اواخر سال گذشته، پژوهشگران امریکایی یافتههایی را درباره پیوند مغز استخوان و سلولهای بنیادی ارائه دادند که به درمان بیماریهای خونی مانند ایدز کمک میکنند. اما وضعیت این بیماری در ایران چگونه است؟
۴۵ هزار مبتلا از دهه ۷۰ تا اکنون
آمار مبتلایان به ایدز در ایران تجمعی است و از سوی وزارت بهداشت اعلام میشود. یعنی از همان اوایل دهه ۷۰ که این بیماری در ایران اعلام رسمی شد، تعداد مبتلایان محاسبه و اعلام میشود. این دادهها همه سالها را با هم نشان میدهد و تعداد مبتلایان به تفکیک هر سال، مشخص نیست. اگر آمارها به تفکیک اعلام شود، وضعیت این بیماری در کشور نیز واضح میشود. برای مثال اکنون، راههای انتقال ویروس اچآیوی در سالهای مختلف، به صورت مشخص اعلام نمیشود.
بر اساس همین آمار تجمعی، ۴۵ هزار نفر در ایران مبتلا به اچآیوی هستند. از این تعداد ۸۰ درصد را مردان و ۲۰ درصد را زنان تشکیل میدهند. البته آمار زنان مبتلا به این بیماری در سالهای اخیر افزایش یافته و آنطور که پیشتر محمدمهدی گویا، رئیس مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت گفت به ۳۲ درصد رسیده است. (تسنیم)
نیمی از مبتلایان در سال ۱۴۰۰ از راه جنسی مبتلا شدند
در این رابطه، احمد علینقی، معاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز ایران به تجارتنیوز میگوید: «بر اساس آمار تجمعی وزارت بهداشت، شایعترین راه انتقال همچنان اعتیاد تزریقی است که حدود ۵۸ درصد میشود. ۲۴ درصد نیز از طریق روابط جنسی و ۲ درصد نیز از مادر به کودک است. سایر موارد هم نامشخص است.»
حالا اما عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران میگوید به نظر میرسد رفتارهای پرخطر در جامعه زیاد شده باشد.
معاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز ایران میگوید: «در سالهای قبل روند ابتلا به این بیماری به سمت انتقال جنسی رفته است. حدود نیمی از موارد مبتلا در سالهای اخیر از راه انتقال جنسی بود. در سال ۱۴۰۰ بیش از نیمی از موارد انتقال از راه ارتباط جنسی مبتلا شدند.»
۷ درصد از مبتلایان خدمات درمانی میگیرند
علینقی میگوید: «۲۳ هزار نفر از مبتلایان به ایدز، زنده هستند. اما از این تعداد حدود هزار و ۶۰۰ نفر خدمات درمانی میگیرند و به مراکز مشاوره مراجعه میکنند.»
اما خدمات درمانی مبتلایان به این بیماری و هزینه درمان آنها در ایران چگونه است؟ معاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز میگوید: «بیش از ۱۰۰ مرکز مشاوره بیماریهای رفتاری در کشور داریم. این مراکز خدمات تشخیص و درمان را به مبتلایان ارائه میکنند. در مراکز استانها دست کم یک مرکز مشاوره فعالیت دارد.»
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران میگوید که تشخیص و خدمات درمانی برای آنها در این مراکز رایگان است.
اما آنطور که علینقی میگوید خدمات درمانی به مبتلایان به ویروس HIV خارج از مراکز مشاوره ارائه نمیشود. بنابراین پزشکان باید بیماران مبتلا را به مراکز مشاوره ارجاع دهند تا خدمات رایگان بگیرند.
فقط مراکز مشاوره داروهای HIV را دارند
شاید از داروهای مشترک هپاتیت و ایدز را بتوانید در داروخانهها پیدا کنید. اما به طور کلی آنطور که معاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز میگوید، وزارت بهداشت داروهای درمانی بیماری ایدز را تنها به مراکز مشاوره میدهد. این داروها در داروخانهها قابل دسترسی نیست.
علینقی میگوید: «دارو برای این بیماران موجود است اما برخی از بیماران نسبت به کیفیت داروها انتقاد دارند. مواد اولیه این داروها از کشورهایی که باید؛ وارد نشده است.»
طول عمر مبتلایان به ایدز چقدر است؟
شاید برخی فکر کنند که مبتلایان به ایدز طول عمر کوتاهی دارند. اما آنطور معاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز میگوید: « طول عمر بیماران مبتلا اگر روند درمان را در پیش بگیرند و نسبت به درمان پایبند باشند، مانند سایر افراد طبیعی است. آنها میتوانند ازدواج کنند و صاحب فرزند هم شوند.»
او ادامه میدهد: «ایدز یک بیماری کشنده و حاد نیست بلکه یک بیماری مزمن و قابل کنترل است.»
کدام گروه سنی بیشتر مبتلا شدند؟
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران میگوید که بیشترین گروه سنی بیماران مبتلا به اچآیوی را ۲۵ تا ۴۰ سال تشکیل میدهد.
او میگوید: «مراجعات بیماران مبتلا به در دوره کرونا کمتر شد، اما این به معنای کاهش رفتارهای پر خطر نبود بلکه توجهات به سمت کرونا جلب شده بود. باید به جامعه و به ویژه جوانان در این مورد توجه کنیم و آگاهی را در این مورد بالا ببریم.»